در درجه III معمولا سرطان فراتر از پستان گسترش پیدا کرده است و گره های لنفاوی را نیز درگیر کرده است. معمولا تعداد زیادی از گره های لنفاوی حاوی سلولهای سرطانی هستند، یا تومور آن قدر بزرگ است که به سمت دیوار قفسه سینه و پوست پستان رشد کرده است. معمولا ترکیبی از روشهای درمانی بیشتری اثر را دارد.
درمان ها
شیمی درمانی: در بعضی از موارد که جراحی قابلیت انجام ندارد، شیمی درمانی درمان اصلی سرطانهای پستان درجه III خواهد بود.
جراحی: در بعضی از زنان ماستکتومی انجام می شود که طی آن کل بافت پستان خارج خواهد شد. در هرکدام از جراحی ها، جراح ممکن است یک یا چند گره لنفاوی را هم خارج کند. بعد از انجام ماستکتومی، ممکن است شما تصمیم بگیرید عمل جراحی بازسازی پستان انجام دهید.
پرتودرمانی: می تواند سلولهای سرطانی که باقی مانده اند را از بین ببرد. این درمان معمولا بعد از لامپکتومی انجام می شود. زنانی که مبتلا به سرطان پستان درجه III هستند، معمولا بعد از ماستکتومی نیز پرتودرمانی انجام می دهند.
هورمون درمانی: برای سرطان‌هایی که در آن‌ها هورمونهای زنانه باعث رشد سلولهای سرطانی می شوند، گزینه مناسبی بعد از جراحی خواهد بود. به این نوع سرطانها، سرطان های گیرنده هورمون مثبت می گویند. دارودرمانی میتواند مانع از اتصال هورمونها به سلولهای سرطانی شود.
این داروها عبارت‌اند از: Tamoxifen برای تمام زنان، Anastrozole (Arimidex)، exemestone (Aromesin) و Letrozole (Femara) برای زنان یائسه. زنانی که هنوز یائسه نشده اند، ممکن است تصمیم بگیرند، تخمدانهایشان را خارج کنند تا هورمونی در بدن آن‌ها ساخته نشود و به رشد سلولهای سرطانی کمک نکند. آن‌ها همچنین می توانند از داروهای که باعث توقف هورمون سازی تخمدانها می شوند، مانند Leuprolide (Lupron) یا goserilin (Zoladex) استفاده کنند.
هدف درمانی: یک روش جدیدتر است. حدود ۲۰% زنان مبتلا به سرطان پستان دارای مقادیر زیاد پروتئین HER2 در سلولهای سرطانی خود هستند و این می تواند به رشد و تکثیر سرطان کمک کند. Trastuzumab (Herceptin) دارویی است که برای درمان سرطانهای HER2 مثبت تأییدیه گرفته است. این دارو مانع تأثیرگذاری این پروتئین برای تسریع شد سلولهای سرطانی می شود و تأثیر بعضی از داروهای شیمی درمانی را نیز افزایش می دهد.
آزمایش کلینیکی: گزینه دیگری است که می تواند مدنظر باشد. آن‌ها تعداد زیادی از زنان مبتلا به سرطان درجه III را میپذیرند و به آن‌ها امکان دسترسی به درمانهای جدیدتر را می دهند. برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه با پزشکتان صحبت کنید.
